မင္းတုန္းမင္းႀကီေပါ့…သိၾကတဲ့အတိုင္းမိဖုရား၅၀၀နဲ႔စံစားတာေလ……ထို႔အျပင္ေတာင္..၅၀၀နဲ႔မလုံေလာက္ပဲ…. သူစက္ေတာ္ေခၚေနတုန္အခန္းေရွ႕ကေျခသံ ၾကားတိုင္း..
“ဟဲ့..ဘယ္သူတုန္း;;;;”
ဟုလွမ္းလွမ္းၿပီေမးတယ္-ရံေ႐ြေတာ္ေတြက
“က်မပါရွင့္”
ဆိုလွ်င္..အသံၾသႀကီးႏွင့္
“က်မဆို ဝင္ခဲ့ေလကြယ္ … ဟီးဟီး”
လုပ္တတ္လြန္းေတာ့ ရံေ႐ြေတာ္ေတြလဲ
စိတ္ညစ္ၾကတာေပါ့…….
မင္းႀကီးေရွ႕ေျခဖြဖြပင္ျဖတ္မေလွ်ာက္ရဲ…ေလွ်ာက္လိုက္လို႔က်မ္းျပင္က”ကြၽီ”ခနဲ
ျမည္သြားရင္ေတာင္,,,,
“ဟဲ့ ဘယ္သူတုန္းးး”
ဆိုၿပီးေမးေတာ့ ရံေ႐ြေတာ္ေတြလဲဘုရင္က
ေမးေတာ့ေျဖရတာေပါ့
“က်မပါ ရွင့္”
“က်မဆို လာခဲ့အုံးကြဲ႕!!!!!”
ထိပါမ်ားေတာ့ရံေ႐ြေတာ္ေတြလဲအထဲမဝင္ ၾကရေအာင္တိုင္ပင္ၾကတယ္….ေနာက္ဆုံးမွာအ ေျဖတခုထြက္လာၿပီး အရဲစြန႔္ၾကည့္ဖို႔ဆုံးျဖတ္လိုက္ၾကတယ္…………..
ထိုအရာကားမင္းႀကီးအခန္းေရွ႕ျဖတ္ေလွ်ာက္ တဲ့အခါ အရင္လိုေျခမဖြပဲေျခသံခတ္ျပင္းျပင္း နဲ႔ေလွ်ာက္ၾကည့္ၾကတယ္….ထုံးစံအတိုင္း
“ဟဲ့…ေျခသံျပင္းျပင္နဲ႔…ဘယ္သူတုန္း!!”
ဆိုၿပီးလုပ္ျပန္ေရာ…
အဲ့ဒီမွာ ရံေ႐ြေတာ္ေလးကအရဲစြန႔္ၿပီး အသံေလးပါၾသၿပီး…….
“ကြၽန္ေတာ္ ပါမင္းႀကီး”
ထိုအခါမင္းႀကီလည္း စိတ္မသက္မသာအသံႀကီးနဲ႔……..
” ကြၽန္ေတာ္ဆိုသြား ကြၽန္ေတာ္ဆိုရင္သြား ”
ဆိုကာမွရံေ႐ြေတာ္ေတြလဲ လြတ္လပ္စြာသြား လာႏိုင္ၾကေတာ့သတဲ့…..
အႀကံေအာင္ျမင္သြားၾကတဲ့ရံေ႐ြေတာ္ေတြလဲ အခန္းေရွ႕ျဖတ္ေလွ်ာက္တိုင္း ေျခက်င္းႀကီး ေတြဝတ္ၿပီးတဒုံးဒုံးနဲ႔ျဖတ္ေလွ်ာက္ၾကေတာ့တယ္တဲ့…. မင္းႀကီးကေတာ့အသံၾကားရင္
“ဟဲ့ … ဘယ္သူတုန္း ”
“ကြၽန္ေတာ္ ……ကြၽန္ေတာ္ ”
” ေအး … ကြၽန္ေတာ္ဆိုရင္ လစ္ခ်င္သလိုသာ လစ္လိုက္ေတာ့”
ဤသို႔ျဖင့္….မႏၲေလးသူမ်ားသည္ ” ကြၽန္ေတာ္ …ကြၽန္ေတာ္ ” ဟုေျပာဆိုေသာ အမူအက်င့္ႏွင့္ ေျခက်င္းဝတ္ေသာအေလ့အထ ထိုအခ်ိန္ကစသည္ဟူ၏ …………
( မယုံလွ်င္ ပုံျပင္ဟုမွတ္ပါ )
Crd:khitthitmedia
No comments:
Post a Comment